Kaai Man (B) Nederlandstalige Blues De Kleine Notelaar Dendermonde (13-12-2023) reporter & photo credits: Marcel info artiest: Kaai Man info club: De Kleine Notelaar © Rootsville 2017

 

Het was alweer een tijd geleden dat ik naar Vlassenbroek was afgezakt. In dat klein kunstenaarsdorp, in een bocht van de Schelde, staat De Kleine Notelaar. Kunst- en muziekkroeg, uitgebaat door “den Eli” een muziekliefhebber pur sang. Vanavond was daar Kaai Man uitgenodigd om ons een hartverwarmende avond te bezorgen. Ik wist dus waarheen.

Kaai Man is de alter ego van Fred Verhaegen. Fred is je misschien nog bekend van bij Mambo Chillum of Durango. Zijn plaat “Overkant” is een dijk van een schijf , zo eentje dat iedereen wel in huis zou moeten hebben.

Hij brengt Nederlandstalige, zompige liedjes, doorspekt met hoop en geloof. Het geheel volledig geworteld in de rijke traditie van blues, gospel en kleinkunst. Je kan het zonder moeite “Nederswamp” noemen met een hoog bluesgehalte. Muziek recht uit het hart en met een vleugje medeleven, het betere levenslied zeg maar. Kaai Man laat zonder enige moeite de Schelde samenvloeien met de Mississippi. Hetgeen Fred aan de man brengt weet steeds iedereen te boeien en vooral te beroeren.

De kleine kroeg was aardig volgelopen, het was er warm en gezellig en alle ingrediënten waren aanwezig om er een fijne avond van te maken. Fred installeerde zich en startte met ‘Eenzaat’ en vervolgde nadien met de titelsong van zijn plaat ‘Overkant’. Muisstil werd het in het café. Deze liedjes kruipen onder je vel en beroeren je diep van binnen. Zo ook ‘Op Zoek’ en het schitterende nummer ‘De Duivel’, song over het giftige van de consumptiemaatschappij.

Fred beheerst het fingerpickin’ als geen ander, omgordt geregeld de harmonicarack en zijn teksten pakken je bij het nekvel, ze zijn zo uit het leven gegrepen. Met ‘Geld’ en ‘Waanzin’ gingen we richting einde van het eerste gedeelte. Hij sluit af met zijn eerste muzikale liefde, de mondharmonica, want we krijgen een schitterende harp-instrumentaal om duimen en vingers af te likken. Fred’s liedjes pakken je en een pauze was nodig om even te bekomen. Niets wat een koude Duvel niet kan verhelpen zei mij grootvader zaliger altijd.

Voor deel twee trokken we naar zee voor ‘Zeemeermin’ dat werd gevolgd door ‘Samen’. Het is moderne kleinkunst met een zeer hoog bluesgehalte, over: de zee, eenzame nachtwandelingen in de grote stad, stress bij volle maan. De warme stem van Fred houdt iedereen in de ban en zijn fingerpickin’ is schitterend, voeg daarbij de sound van een snerpende harmonica en je krijgt er kiekenboellen van. Ik was alweer degelijk onder de indruk. Fred leidt zijn liedjes in met het gepaste verhaal en af en toe een kleine vleugje humor. Het publiek is stil en geniet ten volle.

Hoewel zijn songs soms heel donker klinken, zit er ergens wel altijd iets hoopvols in verborgen. Hoewel hij zelf zegt niet de beste coverbrenger te zijn, serveert hij ons een schitterende versie van Jacques Brel’s ‘Mijn Vlakke Land’. Ongelofelijk hoe die man zo’n schitterend gedicht op muziek kon zetten. ‘5 voor 24 uur’ is er eentje dat Fred volledig typeert en met ‘Kraaien’ en het mooie ‘Wind’ zaten we bijna aan het einde van dit optreden. ‘Nieuwe Dag’ mocht deze heel fijne avond in stijl afsluiten.

Geweldig applaus van de heel dankbare aanwezigen en als beloning kregen we van Fred nog twee songs cadeau als afscheid en dit met ‘Overgave’ en ‘Zuster’. Grote klasse alweer.

Dit was weer ontzettend knap met de fijne muziek en de straffe teksten van Kaai Man. Ik had weer ontzettend genoten. Mochten alle woensdagavonden maar zo verlopen denk ik dan.

Marcel